Wołowina o smaku sezamowym

Albo raczej zapachu sezamowym. Problem ten sam, co w przypadku truskawek - zapach jest tak obezwładniający, że smaku prawie nie czuć*. W ramach opowieści z cyklu "co zrobić z polską wołowiną, żeby nadawała się do jedzenia" - robiłem i robię tą potrawę z udźca i daliśmy potem radę zjeść ją bez większych przebojów (połamane zęby, wywichnięta żuchwa itp.). Przepis pochodzi z Just Bento i jest bardzo wygodny dla zabieganych bentoistów** - zwłaszcza takich, którzy kupują mięso raz w tygodniu. Ja najczęściej kupuję kawał wołowiny, ciacham na plasterki, marynuję jedną porcję do usmażenia "na świeżo", a reszta ląduje poporcjowana w woreczkach z marynatą w zamrażarce (jak to już kiedyś opisywałem przy okazji schabu marynowanego w miso). Wyjmuję albo wieczorem dnia poprzedzającego zjedzenie bento (wtedy rozmrażam poza lodówką i smażę z rana), albo dzień wcześniej (wtedy rozmrażam w lodówce i smażę wieczorem dnia przed zjedzeniem). Po przemrożeniu wychodzi trochę suchawe, więc warto nie odparowywać całej marynaty. 

* Przy truskawkach jest jeszcze gorzej - truskawka bez zapachu praktycznie nie ma smaku.
** Nie wiem, skąd podłapałem to słówko, ale w sieci jest go pełno. Gratuluję wszystkim bycia zaetykietowanym - stoimy teraz w jednym szeregu z bonzaistami, baristami, kidnapokanibalistami oraz innymi -istami, których nie odważę się wymienić. 

Na obrazku mięsko w towarzystwie bakłażana duszonego w sosie sojowym i zielonej soczewicy, czyli całe bento. Przepisy na bakłażany w różnych wersjach pojawią się niebawem na blogu - autor Shizuoka Gourmet miał ostatnio fazę na oberżynę, a i my zaczęliśmy jeść jej sporo.

Wołowina sezamowa
Daje dwie porcje

• 200g wołowiny
• 2 ł sosu sojowego
• 2 ł mirinu
• 2 ł oleju sezamowego
• 1 ł brązowego cukru
• olej do smażenia

1. Wołowinę pokroić w cienkie paski. Dodać składniki marynaty, pomiziać. 
2. Smażyć na oleju do odparowania marynaty. 

Cukier zwykle pomijam, dla mnie mirin jest wystarczająco słodki. Smażyć można od razu, lub marynować przez noc - sezamowość jest wtedy intensywniejsza. Oślizgłe mięso podczas marynowania na obrazku poniżej. 

Na koniec małe ogłoszenie parafialne: mój Zakład Pracy jest tak zorganizowany, że najwięcej roboty jest zawsze latem. Strugamy wtedy produkty, które klienci kupują w ślepym szale przed Bożym Narodzeniem - trochę wcześnie, ale zanim niemiecka machina produkcyjno-handlowa się przekręci, musi to trochę potrwać - czasy Blitzkriegu na szczęście minęły i nastał socjalizm. Nie zmienia to faktu, że latem trza zapieprzać, bo Kollegen pojechali in Urlaub. Przynajmniej my mamy klimatyzowane łopaty, ciepłą wodę w łazienkach i kawę za darmo*.

* Drodzy Kollegen za kawę pitą w Zakładzie Pracy muszą płacić z własnej kieszeni. Jeśli się dogadają, to w kuchni na danym piętrze jest składkowa kawa, składkowy ekspres (obowiązkowo ostemplowany przez Ochronę Zakładu Pracy, że można wnosić, i Zakładową Komórkę ds. Biurokracji, że jest to bezpieczne urządzenie elektryczne) i jakiś wariant systemu kreskowego (pijesz kawę -> stawiasz kreskę przy swoim nazwisku). Jeśli się nie dogadają, to w kuchni stoi kilkanaście prywatnych ekspresów (ostemplowanych, oczywiście). Słowo harcerza, jeśli jeszcze raz tam pojadę, to zrobię zdjęcie. 

W skrócie: wpisy są rzadko, bo zarobiony jestem. Przepraszam.